Basic HTML Version
— 122 —
pidpytoho kostumera zi sal’onu. Ca-
som lys, majucy viPnijsyj cas, zny-
mav vin z kilka skrypku ta jak zahrav,
to az dusa raduvala s ’a!
Tak to marnijut’ nasi talany. A ta-
kycli vypadkiv u nas bohato, bohato!
Chtoz buv Jurko Kyselyc’a, bat’ko
sych talanovytych d ’ityj? Buv se ne-
ridkyj typ nasoho emigranta, jakoho
c’ilym dorobkom v Ameryc’i buv ve-
lykyj kufer, a v inm na samim dni
sckovanyeh cotyry sotky dol’ariv, bo
bankam vin nijakym ne viryv. Poza
t’azkoju robotoju ta „pajntoju”, nico-
ho vin b il’se v Ameryc’i ne bacyv і
zamist’ staraty s ’a pro d ’ity, aby chot’
vony kolys’ tak hirko ta t’azko ne mu-
s ’ily robyty za bezc’in, vin buv see
ich vorohom.
A v nas taka pekuca potreba do-
brych remisnykiv ta zdibnych l ’udyj
do torhovPi...
Sava Cernec’kyj.
Sucasni zovniry.
Sonet.
Koly ja kraj svij kydav u rozpuc’i
I plyv u neznani, daleki kraji,
To cuv biP v serc’i, a sl’ozy pekuci
І осу і lyc’a zrosyly moji.
Bo zal’, nepevnist’ і sumnivy zl’uci
Obs’idaly dusu, nenace roji: —
У cuzyni hore j zlydni nemynuci,
Zaprotorju dol’u і Pita svoji.
V tij chvylyni zir mij na korabel’ vpav,
Sco s ’milo borov s ’a, fyl’i rozpyrav.
I novi nad’iji do sere’a vstupyly:
Borotys’ treba, borotys’ sco syly;
Borotys’ dovho bez strachu, bez miry,
Bo emigranty — sucasni zovniry.
Tak, emigranty sucasni zovniry,
Borc’i, sco idut’ borotys’ z bidoju
Za ehPib nasuscnyj, odrobynu viry,
Sco znajdut’ scast’e u tim l ’utim boju.
A bij vedet’ s ’a strasnyj, zahorilyj;
Na smerf і muky vs’i let’at’ jurboju
I choc lys sotnyj dibjet’ s ’a do c’ily,
Nichto nad’iji ne terjaje v boju.
0 , ty nad’ije, nenko emigrantiv!
Odna ty chodys za nymy u s ’udy
J osolodzujes ich muky і trudy;
Lyse ty druhom tych borc’iv skytaP-
[c4v;
Z toboju serce iz tuhy ne m l’ije
I vmerty lekse z toboju — nad’ije.